وقتی برای کودکان قصه‌می گوییم، آن ها موضوع اصلی داستان، شخصیت ها و جنبه‌های دیگر آن را در ذهن خود حفظ می‌کنند و این کار در استفاده از ذهن و مهارت تحلیل ذهنی آنان تاثیر می‌گذارد. ثمره شنیدن قصه‌ها پرورش روحیه پرسشگری و نگاه جستجوگر به موضوعات است.
فاطمه غفاری سروستانی مسئول مجتمع آفرینش کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان هرمزگان و قصه‌گوی برگزیده و منتخب جشنواره قصه‌گویی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان با بیان این مطلب گفت:”
در کارگاه قصه‌گویی که با کودکان داشتم، بچه‌ها بعد مدتی با شنیدن حوادث و داستان‌ها به درک صحیحی از خوبی‌ها، ارزش‌های جامعه و رفتارهای مناسب می‌رسیدند و با قهرمان‌های داستان‌ها همراهی می‌کردند.”
او در خصوص نقش قصه در بهبود رفتار کودکان در کنار سرگرمی افزود:” قصه‌گو با استفاده از واژگان جدید در قصه‌ها، دایره لغات کودکان را توسعه می‌دهد و همین امر موجب می شود مهارت سخنوری کودکان ارتقا پیدا کند. با افزایش مهارت‌های کلامی، اعتماد به نفس کودک بیشتر می شود. کودکان بسیاری دیدم که بعد از شرکت در کارگاه قصه‌گویی مشکلات رفتاری همچون نداشتن عزت نفس، اضطراب و استرس و خجولی بودنشان رفع شد.”
غفاری که از سالها تجربه کار در کتابخانه‌های مراکز فراگیر کانون برخوردار است در خصوص نقش قصه‌گویی برای صبورتر شدن در زمینه فهم و درک یک مطلب می‌افزاید:” من بر حسب نوع کار خودم با یک مدرسه دخترانه در ارتباط بودم که اغلب دانش‌آموزان آن از قشر خانواده های آسیب پذیر بودند. با تعاملی که با این مدرسه داشتیم به صورت مستمر این بچه ها در کانون حضور می یافتند و در برنامه ها شرکت می کردند. یکی از فعالیت‌های پرتکرار در مراکز کانون پرورش فکری، قصه گویی است و همیشه این فعالیت برای آنان انجام می شد.
یادم می آید زمانی که جشنواره قصه‌گویی برگزار می‌کردیم، من مسئول دعوت از مدارس بودم. یک سانس را به بچه‌های این مدرسه اختصاص دادم . قصه‌گوهایی که آن موقع اجرا داشتند از من می پرسیدند اینها از کجا آمده‌اند و چقدر خوب قصه گوش می‌دهند. این خوب گوش دادن ثمره حضور آنها در کارگاه قصه‌گویی بود. بچه ها با شنیدن قصه‌ها، مهارت خوب شنیدن و خوب فکر کردن را می‌آموزند و یاد می‌گیرند در مواجهه با مسائل، صبورانه بهترین راه‌حل ها را بکار بگیرند.”
فاطمه غفاری که خود بارها در سطوح مختلف جشنواره قصه‌گویی کانون حضور داشته، در باره حداکثر مدت زمانی که کودکان و دانش‌آموزان دبستانی توان و تحمل دریافت این فعالیت را دارند نیز می افزاید:” اهمیت زمان در قصه‌گویی را نمی توان نادیده گرفت. مدت زمان قصه‌گویی باید مناسب با موقعیت زمانی باشد. برای مثال قصه‌ی قبل از خواب با قصه کلاس درس، متفاوت است.
اما در مجموع مدت زمان قصه گویی نبایست بیش از ۱۰ تا ۱۲ دقیقه باشد آن هم به شرطی که قصه از جذابیت بالایی برخوردار بوده و قصه‌گو بتواند تعامل خوبی با مخاطب داشته باشد و کودک حس کند در پیشبرد قصه سهیم هست. “
این مدرس کارگاه های مجازی و حضوری و داور مورد تایید دبیرخانه جشنواره قصه‌گویی کانون در پاسخ به این پرسش که اگر لابلای اجرای قصه‌گویی برای دانش‌آموزان، سوالاتی در ذهن‌شان ایجاد شد، مربی و معلم چگونه و در چه موقعیتی باید به این پرسش‌ها پاسخ لازم را بدهد نیز گفت:” یک قصه گو می بایست پیش‌بینی های لازم را برای روشن شدن زوایای قصه داشته باشد و سعی کند تصویرسازی خوبی برای بچه‌ها انجام بدهد. اما این احتمال وجود دارد سوالی برای بچه ها پیش بیاید و معلم می‌بایست سعی کند بدون اینکه قصه وارد حاشیه شود پاسخ ابهامات را بدهد. البته در قصه گویی کتابخانه‌ای بعد از اتمام قصه، مربی و کودک صمیمانه با هم گفت‌و‌گو دارند و این فضای پرسش و پاسخ فراهم می‌شود.
بطور مثال بچه هایی هستند که برای رسیدن به پایان ماجرا عجله دارند. معلم می‌تواند بگوید: برای دانستن این موضوع می بایست ادامه قصه را بشنویم…”
