اهمیت قصه در مدرسه
بسته قصه و داستان، ایده جذاب و تازه‌ای برای ترویج فرهنگ کتابخوانی و ترغیب دانش‌آموزان برای لذت بردن از مطالعه است. کیفیت‌بخشی به مهارت‌های زبانی، تقویت سطوح درک مطلب (پرلز)، ترویج ارزش‌های اخلاقی و توسعه مهارت‌های زندگی در بستر داستان از جمله فعالیت‌های خلاقانه این بسته است.
بسته قصه و داستان دارای تأییدیه سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی وزارت آموزش و پرورش می‌باشد.
۱. «قصه و داستان» مصداق کاری قشنگ است.
مدیر مدرسه دلش می‌خواهد کارهای کیفی انجام دهد اما متأسفانه مجبور است کارهایی را انجام بدهد که نظام پاداش‌دهی جامعه آن را می‌پذیرد. نظامی که نمره و معدل و درصد بالای کنکور برایش مهم است.
اما واقعاً اگر قصد داشته باشیم تربیتی خوب و ناب اتفاق بیفتد و بچه‌ها از مدرسه لذت ببرند، باید کارهایی از این دست اتفاق بیفتد. خوشبختانه این زمینه‌ها در مدارس ابتدایی فراهم است.
۲. «قصه و داستان» بهترین الگوی تفکر، خلاقیت و نشاط است.
همان‌طور که بازی و پِلی (Play) فرق می‌کند، قصه و داستان هم فرق می‌کند. عنوان قصه (برای دفترهای بسته) خیلی خوب است.
در تولید کتاب‌های این مجموعه روح بازی‌مندانه و قصه حاکم است. این بهترین الگوی تفکر، خلاقیت، نشاط و سازندگی در دوران کودکی است.
۳. «قصه در مدرسه» یک برنامه اثربخش و کاربردی است.
متأسفانه در چند دهه اخیر موفقیت ایران در مطالعات پرلز بسیار پایین و ضعیف است. مطالعات پرلز می‌گوید آموزش و پرورشی که به خواندن کتاب‌های غیردرسی و غیر رسمی بها می‌دهد، همواره نتایج بهتری داشته و موفق‌تر است.
اگر قصد داریم به موقعیت ایران در این امر مهم کمک کنیم چاره‌ای نداریم که در مدرسه‌ها یک برنامه مؤثر و جذاب برای خواندن کتاب‌های غیر درسی داشته باشیم.
۴. «قصه در مدرسه» به لذت بردن از خواندن کمک می‌کند.
اهمیت کتابخوانی را همه می‌دانند؛ اما این مدرسه است که لذت بردن از مطالعه را از همان دوران دبستان نهادینه می‌کند.
کتاب را باید در معرض دید و اختیار بچه‌ها گذاشت. بچه‌ها مطالعه کردن و گفت‌وگو درباره کتاب را در مدرسه یاد می‌‌گیرند. مدرسه، مهم‌ترین عامل موفقیت دانش‌آموزان در خواندن است.
۵. «قصه در مدرسه» کارکرد اخلاقی و تربیتی دارد.
یکی از کارکردهای داستان خوب، عنصر اخلاقی و تربیتی داستان است. مضمون و درون‌مایه بیشتر داستان‌های کودکان، ارائه پیام‌های اخلاقی به شکلی کاملاً هنرمندانه است. این شگرد، آموزه‌ای است که ما از داستان‌های قرآن و کتاب‌های آسمانی آموخته‌ایم.
۶. «قصه در مدرسه» سواد عاطفی دانش‌آموزان را افزایش می دهد.
کودکان به طور طبیعی در خواندن و شنیدن داستان احساسات و عواطف مختلف را تجربه می‌کنند. آن‌ها با همذات‌‌پنداری با شخصیت‌های داستان عواطف مختلف را تجربه می‌کنند. به واقع داستان‌خوانی تجربه زندگی را به آن‌ها می‌آموزد و سواد عاطفی آن‌ها را بالا می‌برد.
۷. «قصه در مدرسه» تسهیلگر مهارت‌های اجتماعی است.
دانش‌آموزان وقتی داستان می‌خوانند وارد ماجراها و کشمکش‌های داستان می‌شوند. این ماجراها عملاً به کودکان می‌آموزند که در خلال این ماجراها، به آدم‌های شخصیت‌ها فکر کنند و شناخت آن‌ها به تفاوت آدم‌ها و اعمال آن‌ها غنی‌تر می‌شود. این شناخت به آن‌ها کمک می‌کند که در مدیریت روابط خود بهتر و موفق‌تر عمل کنند.
۸. «قصه در مدرسه» به غنی‌سازی تجربه‌های زندگی کمک می کند.
بعضی از داستان‌ها بیان هنرمندانه از تجربه زیسته آدم‌های مختلف است. خواندن داستان موجب می‌شود دانش‌آموزان با زندگی‌های متنوع شخصیت‌های داستان آشنا شده و با آن درگیر شوند. بچه‌ها از نظر حسی و عاطفی و رفتاری و شناختی به طور غیرمستقیم از داستان‌ها تجربه زندگی می‌اندوزند.
۹. «قصه در مدرسه» اخلاق زیستی را در دانش‌آموزان نمادینه می‌کند.
مادران باید به خیال‌ورزی کودکان میدان بدهند. اگر در کلاس‌های مدرسه، قفسه کتاب‌های داستان داشته باشیم، حال بچه‌ها را بهتر می‌کنیم. علت علاقه بچه‌ها به کارتون‌ها و انیمیشن‌ها، امکان خیال‌ورزی بهتر و بیشتر آن‌ها در این قبیل فیلم‌هاست.
پیش‌درآمد اینکه بچه‌ها در هر کاری موفق شوند، تقویت خیال در آن‌هاست.
داستان، پاسخ مناسب به خیال‌ورزی بچه‌هاست. خیال به بچه‌ها بسط وجودی می‌دهد.
۱۰. «قصه در مدرسه» هیچ جایگزینی ندارد.
یکی از مهم‌ترین ارکان چیزهایی که می‌تواند حال بچه‌ها را در مدرسه خوب کند گفت‌وگو کردن با آن‌ها و قصه‌خوانی است. داستان‌هایی که پایان باز دارند امکان گفت‌وگو در بچه‌ها را فراهم می‌کنند و این گفت‌وگو حال بچه‌ها را خوب می‌کند.
فضای رسمی و اجباری مدرسه را می‌توان با گفت‌وگو و قصه در مدرسه تلطیف کرد.
۱۱. «قصه در مدرسه» سواد واقعی بچه‌ها را توسعه می دهد.
امروزه سواد واقعی، صرفاً توانایی خواندن و نوشتن نیست. باسوادان واقعی، کسانی هستند که کتاب‌های غیردرسی می‌خوانند؛ آن‌هایی هستند که مطالعات دارند؛ کسانی که با خواندن داستان، تجربه‌های زندگی‌های مختلف را درک می‌کنند.